ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
Λεβάντα η στενόφυλλος (Lavandula angustifolia). Φυτό αρωματικό αλλά και ευεργετικό της οικογενείας των Χειλανθών που φύεται στις χώρες της Μεσογείου.
Η Λεβάντα ήταν πολύ γνωστή και χρησιμοποιείτο από τους Αιγυπτίους, τους Έλληνες, τους Ρωμαίους για φαρμακευτικούς σκοπούς, τον αρωματισμό του μπάνιου, των καλλυντικών καθώς και στην μουμιοποίηση.
Πρόκειται για ένα μικρό θάμνο, με ύψος 30-80εκ. και ρίζα ξυλώδη. Τα κλαδίά της λεβάντας είναι όρθια και πολύ διακλαδισμένα. Τα φύλλα της είναι πολύ στενά, πράσινα-γκριζωπα, περισσότερο ή λιγότερο χνουδωτά, με μήκος 2-5εκ. Τα άνθη είναι μικρά, κυανά, πολύ αρωματικά τα οποία καταλήγουν σε ταξιανθία τύπου στάχεος και μοιάζουν με αυτά του δενδρολίβανου.
ΙΣΤΟΡΙΑ
Η λεβάντα χρησιμοποιείται από τους λαούς της Μεσογείου για περισσότερα από 2.500 χρόνια. Οι ευεργετικές της ιδιότητες την κατατάσσουν ανάμεσα στα 20 πιο σημαντικά βότανα και δίκαια της χάρισαν τον τίτλο "Μπλε Χρυσάφι". Κατά την αρχαιότητα οι Αιγύπτιοι, οι Φοίνικες και οι αραβικοί λαοί χρησιμοποιούσαν τη λεβάντα στην ταρίχευση, στα καλλυντικά προϊόντα έλαια για μασάζ και αρωματικές αλοιφές, αλλά και στα γιατρικά της εποχής.
Οι ιαματικές ιδιότητες της λεβάντας ήταν γνωστές, στην αρχαία Ελλάδα και αναφέρονται στον Διοσκουρίδη, και τον Γαληνό, γνωστοί γιατροί της εποχής. Οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν τη λεβάντα νάρδο, από την πόλη Νάρδα της Συρίας και τη χρησιμοποιούσαν για τον αρωματισμό τον λουτρών τους αλλά και για τον καλλωπισμό του δέρματος. Οι Έλληνες ανακάλυψαν νωρίς ότι, αν τα άνθη της λεβάντας συνθλιβούν και καούν, τότε ο καπνός που απελευθερώνεται είναι ιδιαίτερα χαλαρωτικός. Σύμφωνα με αναφορές, η λεβάντα φαίνεται να εξαπλώθηκε σε όλη την Ευρώπη μέσω της Ελλάδας γύρω στο 600π.Χ.
ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ
Οι ανθισμένες κορυφές παράγουν ένα άχρωμο αιθέριο έλαιο, πολύ αρωματικό, που περιέχει οξεική λιναλύνη και μια υδροξυκουμαρίνη, την ερνιαρίνη. Ακόμα, περιέχουν ρητίνη, τανίνη και μια πικρή ουσία.
ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ
Έχει χαλαρωτικές, σπασμολυτικές ιδιότητες, διεγείρει την κυκλοφορία, τονώνει το νευρικό σύστημα.
Είναι αντιβακτηριδιακή, αναλγητική, χολαγωγή και αντισηπτική.
Καταπολεμά το άγχος, νευρική εξάντληση, την ατονία, τον πονοκέφαλο, την αϋπνία, την μελαγχολία για την δυσπεψία, στοματική κακοσμία, για τον σκόρο, αλλά και την υπερδιέγερση.
ΧΡΗΣΗ
Παρασκευάζεται ως έγχυμα. Ρίχνουμε ένα φλιτζάνι βραστό νερό σε 1-2 κουταλάκια του τσαγιού ξηρά φύλλα και το αφήνουμε σκεπασμένο για 10 λεπτά. Σουρώνουμε και πίνουμε έως 3 φλιτζάνια ημερησίως.
Το αιθέριο έλαιο της χρησιμοποιείται μαζί με λάδι σε εντριβές, αλλά και στην αρωματοποιεία για να ηρεμήσει το νευρικό σύστημα.
Το αποσταγμένο νερό της λεβάντας χρησιμοποιείται στο σιδέρωμα των ρούχων, αφήνοντας ένα εξαιρετικό άρωμα. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως κατάπλασμα σε μώλωπες και πρηξίματα, αλλά και στον καθαρισμό του δέρματος από πληγή.
Προσοχή!
Οι ιδιότητες που έχει το κάθε βότανο, το καθιστά σύμμαχό μας στην αντιμετώπιση διαφόρων ασθενειών.
Όμως η υπερκατανάλωση μπορεί να φέρει ανεπιθύμητα αποτελέσματα.
Γι αυτό τον λόγο θα πρέπει πάντα να ρωτάτε τον γιατρό σας πριν από τη λήψη κάθε βοτάνου.