ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
Η μολόχα ή μαλάχη η άγρια (malva sylvestris) είναι γνωστή και σαν αμπελόχα, μάλβα, μουλάγκα, αγριμολόχα και ανηκει στην οικογένεια των Μαλαχιδών (Malvaceae).
Είναι ένα όμορφο πολυετές και ποώδες φυτό. Ο βλαστός του είναι όρθιος και έχει στρογγυλεμένα φύλλα χωρισμένα σε πέντε περίπου λοβούς. Έχει μεγάλους λεπτούς μίσχους φύλλων. Το άνθος, που φύεται από τον βλαστό, είναι συνήθως ροζ με μωβ ακτίνες και αποτελείται από πέντε πέταλα που περικλείουν τον ανθήρα.
Είναι ενδιαφέρον ότι η μολόχα φυτρώνει πάντα κοντά σε κατοικημένες περιοχές και φουντώνει την άνοιξη και ανθίζει το καλοκαίρι.
ΙΣΤΟΡΙΑ
Οι καθαρτικές ιδιότητες της μολόχας ήταν γνωστές από την αρχαιότητα. Ο Κικέρων μας αποκαλύπτει ότι αποτοξινώθηκε πλήρως, τρώγοντας ένα πιάτο μολόχα και σέσκουλο. Ο Διοσκουρίδης, ο Κέλσος και ο Πυθαγόρας εκτιμούσαν τις ιδιότητές της κατά της δυσκοιλιότητας.
Ο Ιπποκράτης τη συνιστούσε κατά της δυσπεψίας σε άτομα που αντιμετώπιζαν προβλήματα πέψης. Έφτιαχνε επίσης ένα κατάπλασμα με κρασί και μολόχα, για να αντιμετωπίσει τα οιδήματα και τις φλεγμονές. Τη συνιστούσε σαν αφέψημα εναντίον διαφόρων γυναικολογικών προβλημάτων και παρασκεύαζε με αυτή κολπικά υπόθετα, τα οποία χρησιμοποιούσε για να διευκολύνει τους τοκετούς και να μετριάσει τους πόνους, γι’αυτό έλεγαν για τη μολόχα ότι «Πάυει τας ωδίνας». Ο Πλίνιος επαινεί το αφέψημα μολόχας για τη γρήγορη αντιμετώπιση του βήχα.
Κατά το Μεσαίωνα, ο Πλατίνος θεωρούσε τη σαλάτα με φύλλα μολόχας εξαιρετικά υγιεινή, γιατί υποστήριζε πως “μαλακώνει την κοιλιά, καταπολεμά τη νεφρίτιδα και διαλύει τις πέτρες” (των νεφρών).
Στην αρχαία Ελλάδα καλλιεργούσαν τη μολόχα μαζί με άλλα λαχανικά και βότανα στους κήπους τους και πίστευαν ότι σταματούσε την πείνα και τη δίψα. Ο Δίφιλος ο Σίφνιος έγραψε ότι βοηθά σε περιπτώσεις ερεθισμού των νεφρών και της κύστης. Ο Καρλομάγνος είχε διατάξει να καλλιεργείται μολόχα σ’ όλους τους αυτοκρατορικούς κήπους.
Λέγεται ότι ο Επιμενίδης είχε κοιμηθεί για 50 χρόνια σε ένα σπήλαιο στην Κρήτη και όταν ξύπνησε, βρέθηκε σε ένα καινούργιο κόσμο, όπου για να μην πεινά και να μην διψά, έτρωγε μόνο μολόχα και βολβούς. Αυτός είναι και ο λόγος που η μολόχα έγινε το βότανο των μυστικιστών και από τότε, χρησιμοποιείται σε διάφορες τελετές και μυήσεις. Οι Πυθαγόριοι την εκτιμούσαν ιδιαίτερα και επειδή τα άνθη της είναι πάντα στραμμένα προς τον ουρανό θεωρήθηκε ιερό βότανο.
ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ
Το φυτό περιέχει φλαβονοειδή και γλίσχρασμα. Τα άνθη του είναι πλούσια σε ανθοκυανοσίδες. Περιέχει ακόμη, φυτική βλέννα, αιθέριο έλαιο και ίχνη τανίνης.
ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ
Έχει μαλακτικές, αντιφλεγμονώδεις, αποτοξινωτικές, διουρητικές, στυπτικές και αποχρεμπτικές ιδιότητες.
Καταπραΰνουν τον ερεθισμό των βλεννογόνων και συνεπώς συνιστώνται για τη βρογχίτιδα, τον ξηρό βήχα και τις φλεγμονές του λαιμού.
Για την αντιμετώπιση παθήσεων του πεπτικού και του ουροποιητικού συστήματος και εντερικών διαταραχών.
Βοηθά στα προβλήματα των νεφρών και του ήπατος, ανακουφίζει αυτούς που υποφέρουν από αιμορροΐδες, αντιμετωπίζει την κατακράτηση ούρων και την αιματουρία.
Ακόμα, αναφέρεται ότι έχει ευεργετική δράση σε δερματικά προβλήματα, έκζεμα, κάλους ποδιών, πρησμένα πόδια, αποστήματα και ελαφρά εγκαύματα.
ΧΡΗΣΗ
Παρασκευάζεται ως έγχυμα. Ρίχνουμε ένα φλιτζάνι βραστό νερό σε 1-2 κουταλάκια του τσαγιού βότανο και το αφήνουμε σκεπασμένο για 10-15 λεπτά. Σουρώνουμε και πίνουμε έως 3 φλιτζάνια ημερησίως.
Ως κατάπλασμα για το έκζεμα, ως κομπρέσα για αποστήματα και ελαφρά εγκαύματα και ποδόλουτρα με έγχυμα για τα πόδια.
Προσοχή!
Οι ιδιότητες που έχει το κάθε βότανο, το καθιστά σύμμαχό μας στην αντιμετώπιση διαφόρων ασθενειών.
Όμως η υπερκατανάλωση μπορεί να φέρει ανεπιθύμητα αποτελέσματα.
Γι αυτό τον λόγο θα πρέπει πάντα να ρωτάτε τον γιατρό σας πριν από τη λήψη κάθε βοτάνου.
Η ως άνω παρουσίαση του φυτού, σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί συνταγή.
Η συμβουλή ειδικού κρίνεται απαραίτητη πριν από την χρήση του φυτού.