ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
Το επιστημονικό όνομά της είναι Echinacea purpurea και ανήκει στην οικογένεια των Σύνθετων (Compositae).
Η εχινάκεια ή εχινάτσια είναι πολυετές φυτό με ύψος έως 50-60 εκ., που προσομοιάζει πολύ στη μαργαρίτα. Αυτοφύεται στη Βόρεια Αμερική και καλλιεργείται στην Ευρώπη, χωρίς να έχει ιδιαίτερες εδαφοκλιματικές απαιτήσεις. Παρότι δεν είναι ελληνικό φυτό, κάποιοι υποστηρίζουν ότι πήρε το όνομά του από την ελληνική λέξη «εχίνος», επειδή ο κώνος των ροζ-μωβ ανθών του είναι ακανθωτός και θυμίζει αχινό.
Χρησιμοποιείται η ρίζα και τα φύλλα του φυτού.
Η ρίζα συλλέγεται το φθινόπωρο.
ΙΣΤΟΡΙΑ
Οι πρώτοι που ανακάλυψαν την εχινάκεια και πίστεψαν στην ευεργετική της δράση ήταν οι ιθαγενείς της Αμερικής, που τη χρησιμοποιούσαν για τα δαγκώματα των φιδιών και τις μολύνσεις. Η διάδοσή της σε όλο τον κόσμο έγινε στις αρχές του 19ου αιώνα, αλλά όταν ανακαλύφθηκαν τα αντιβιοτικά η χρήση της περιορίστηκε αρκετά. Τα τελευταία χρόνια, χάρη στην τάση που επικρατεί για την εφαρμογή εναλλακτικών μεθόδων, άρχισε να χρησιμοποιείται ευρέως, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του χειμώνα, ως όπλο κατά του κρυολογήματος.
ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ
Η μεγαλύτερη συγκέντρωση των δραστικών ουσιών που περιέχει βρίσκεται στις μαύρες ρίζες και τα κοτσάνια του, τα οποία χρησιμοποιούνται για φαρμακευτικούς λόγους.
Περιέχει Πτητικό έλαιο, γλυκοσίδιο, εχινακεΐνη, φαινολικές ενώσεις.
Οι χημικές ουσίες που περιέχει και οι οποίες παίζουν ρόλο στη ευεργετική της δράση είναι οι πολυσακχαρίτες, οι γλυκοπρωτεΐνες, τα φλαβονοειδή, τα αλκαμίδια, το καφεϊκό οξύ και τα αιθέρια έλαια.
Η Εχινάκεια είναι το κυριότερο βότανο που μπορεί να βοηθήσει το σώμα να απαλλαχτεί από μικροβιακές λοιμώξεις.
ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ
Αποτελεί ένα ευρέως διαδεδομένο φυτό με καθοριστικό ρόλο στην διέγερση του ανοσοποιητικού.
Έχει αποδειχθεί από έρευνες η συνεισφορά της εχινάκειας στην παραγωγή λευκών αιμοσφαιρίων, που σημαίνει ότι αυξάνει την άμυνα του οργανισμού από λοιμώξεις. Χρησιμοποιείται για λαρυγγίτιδα, αμυγδαλίτιδα, καταρροή της μύτης, ωτίτιδα, κρυολόγημα, αδενικό πυρετό και γενικά για λοιμώξεις της ανώτερης αναπνευστικής οδού.
Η συνδυαστική δράση πολλών δραστικών ουσιών αυτού του φυτού το καθιστούν ικανό να ενδυναμώνει τις άμυνες του οργανισμού μας και είναι αποτελεσματική τόσο για τα βακτηριακές όσο και για ιογενείς λοιμώξεις.
Μπορεί να χρησιμοποιηθεί στους δοθιήνες, τη σηψαιμία και άλλες παρόμοιες καταστάσεις, στην οστεοαρθρίτιδα, ρευματοειδή αρθρίτιδα, έρπητα γεννητικών οργάνων, κολπίτιδα.
ΧΡΗΣΗ
Το βάμμα ή το αφέψημα χρησιμοποιείται για πλύσεις του στόματος για την πυόρροια και την ουλίτιδα.
Το βάμμα μπορούμε να το πιούμε κιόλας, 1-4 ml τρεις φορές την ημέρα.
Ως αφέψημα. Ρίχνουμε 1-2 κουταλιές του τσαγιού ρίζα σε ένα φλιτζάνι νερό και μόλις βράσει χαμηλώνουμε τη φωτιά και το αφήνουμε να σιγοβράσει για 10-15 λεπτά. Σουρώνουμε και το πίνουμε έως 3 φορές την ημέρα.
Εξωτερικά, χρησιμοποιείται σαν λοσιόν, για μολυσμένα τραύματα και αμυχές.
Σε συνδυασμό με την Αχιλλέα ή με τον Αρκτοστάφυλο μπορεί να σταματήσει αποτελεσματικά την κυστίτιδα.
Προσοχή!
Παρόλο που θεωρείται ασφαλές βότανο είναι αξιοσημείωτο ότι δεν πρέπει να λαμβάνεται χωρίς διακοπή για περισσότερο από 6 εβδομάδες, επειδή διεγείρει το ανοσοποιητικό και η υπερβολική λήψη της μπορεί να αποδυναμώσει την άμυνα του οργανισμού.
Όταν λαμβάνεται από το στόμα, συχνά προκαλεί προσωρινό μούδιασμα στη γλώσσα.
Γενικά, οι ιδιότητες κάθε βοτάνου, τον αποτελούν σύμμαχο στην αντιμετώπιση κάποιων ασθενειών, αλλά η υπερβολική κατανάλωση μπορεί να προκαλέσουν ανεπιθύμητα αποτελέσματα.
Αντενδείκνυται στη διάρκεια της εγκυμοσύνης και του θηλασμού, σε άτομα που πάσχουν από φυματίωση, αυτοάνοσα νοσήματα (π.χ. σκλήρυνση κατά πλάκας, ερυθηματώδη λύκο, ρευματοειδή αρθρίτιδα), ηπατικές διαταραχές ή λαμβάνουν ανοσοκατασταλτικά.
Το βότανο δεν πρέπει να χορηγείται σε παιδιά χωρίς τη συμβουλή παιδιάτρου ή φαρμακοποιού.
Απαγορεύεται η λήψη της από παιδιά κάτω των 12 ετών.
Πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή από άτομα με αλλεργία στην αμβροσία ή σε φυτά που ανήκουν στην οικογένεια των ηλίανθων.
Γι αυτό τον λόγο θα πρέπει πάντα να ρωτάτε τον γιατρό σας πριν από τη λήψη κάθε βοτάνου.