Ρίγανη Τριμμένη - 100γρ

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Η λέξη «ορίγανον» προέρχεται από το ελληνικό «όρος» και το «γάνος» που σημαίνει λαμπερό, άρα, ορίγανον σημαίνει λαμπερό βουνό.  Συγγενικά της είδη είναι η Μαντζουράνα και το Δίκταμο. Φύεται κυρίως σε ορεινές περιοχές, σε τάφρους και στις άκρες των δασών. Το συναντούμε με τις ονομασίες, ρίγανη, αγριορίγανη, ρίανο, ρούβανο, ρούανο ή αγριορίγανος.
Είναι πολυετές φυτό, ποώδες και φρυγανώδες. Το ύψος του φτάνει τα 80-90 εκατοστά και ο κορμός είναι ξυλώδης και άκαμπτος. 
Σχεδόν παρουσιάζουν χρωματισμό πράσινο προς το σταχτί. Όταν τα τρίψουμε αναδίδουν μια ευχάριστη αρωματώδη οσμή.
Τα άνθη του έχουν χρωματισμό ρόδινο προς το μενεξεδί και η οσμή τους είναι γλυκιά και ευχάριστη. Είναι πλούσια σε νέκταρ και πάντα γεμάτα από μέλισσες. 
Είναι φυτό ιδιαίτερα αρωματικό. Η ελληνική ρίγανη είναι η καλύτερη στον κόσμο αλλά η ρίγανη της Κρήτης θεωρείται η κορυφαία όλων.


ΙΣΤΟΡΙΑ
Είναι βότανο γνωστό από την αρχαιότητα. Οι αρχαίοι Έλληνες, όπως και οι Αιγύπτιοι, το χρησιμοποιούσαν ως αρωματικό, αρτυματικό και ωφέλιμο φυτό. Ο Θεόφραστος το αποκαλούσε ορίγανον και ο Διοσκουρίδης «ηρακλεωτικόν ορίγανον». Ο Αριστοτέλης αναφέρει ότι οι χελώνες όταν καταπίνουν ένα φίδι, τρώνε αμέσως ρίγανη για να μην πεθάνουν. Λόγω αυτού πίστευαν ότι ήταν αντίδοτο στο δηλητήριο. Έλληνες και Ρωμαίοι αρωμάτιζαν με το φυτό το μπάνιο τους και το χρησιμοποιούσαν στο λάδι του μασάζ. Το θεωρούσαν απολυμαντικό και συντηρητικό.
Στον Μεσαίωνα γνώριζαν τις ευεργετικές του ιδιότητες. Στην Ευρώπη συμπεριλαμβανόταν στα μπουκέτα των φυτών που πίστευαν πως προστάτευαν από την πανώλη και άλλες λοιμώδεις νόσους.
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι σημειώσεις του Άραβα γιατρού Αβικέννα (980-1037) που αναφέρει για την Ρίγανη:
«Διώχνει κάθε λογής υγρό από τους πνεύμονες, υπό μορφή τσαγιού, καπνίζοντάς την και με ενδοκολπική χρήση, βοηθά στα γυναικολογικά προβλήματα, δυσμηνόρροια, επώδυνα έμμηνα και αιμορραγίες, αποβάλει το έμβρυο και είναι χρήσιμη για τη στενοχώρια και αδιαθεσία».
Στη λαϊκή ιατρική χρησιμοποιούσαν τα φύλλα του φυτού, ζεσταμένα στο τηγάνι, για στραβολαίμιασμα και ρευματισμούς.
Για την ευκοιλιότητα χρησιμοποιούσαν το αφέψημα του φυτού, πίνοντας 2-3 φλιτζανάκια του καφέ.


ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ
Η ρίγανη είναι καλή πηγή φυτικών ινών. Περιέχει πτητικά έλαια, στερόλες και φλαβονοειδή. Είναι πλούσια σε βιταμίνη C, Ε, Κ, Α, μαγγάνιο, μαγνήσιο, ασβέστιο,ψευδάργυρο, κάλιο, νιασίνη, φώσφορο και σίδηρο καθώς και σε β-καροτίνη. Περιέχει, επίσης, λουτείνη, ζεαξανθίνη, κρυπτοξανθίνη, πινένιο, λιμονένιο, οκιμένιο, καρυοφυλλένιο και ουρσολικό και ροσμαρινικό οξύ. Η ξερή ρίγανη περιέχει 3 έως 5% αιθέριο έλαιο, το οποίο περιέχει φαινόλες (θυμόλη και καρβακρόλη), σε μερικές δε περιοχές μπορεί να φτάσει και να περάσει το 7%.


ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ

Η ρίγανη εμφανίζει αντιοξειδωτική, αντιβακτηριακή και αντιφλεγμονώδη δράση.
Επίσης, είναι διουρητικό και εμμηναγωγό.

Το τσάι από ρίγανη βοηθάει στην υπέρταση, στην αρτηριοσκλήρυνση, καταπολεμά την ατονία των εντέρων, διευκολύνει την πέψη και ηρεμεί το νευρικό σύστημα..
Υπό μορφή γαργάρων, χρησιμοποιείται ενάντια σε φλεγμονές και έλκη της στοματικής κοιλότητας και των αμυγδαλών.
Το αιθέριο έλαιό της χρησιμοποιείται εξωτερικά για την καταπολέμηση των ψειρών.
Οι βλαστοί της ρίγανης, ως κατάπλασμα, καταπραΰνουν μώλωπες και πρηξίματα.
Η εισπνοή της σκόνης από ρίγανη προκαλεί φτάρνισμα και βοηθάει στο να καθαρίσει το αναπνευστικό σύστημα και ιδιαιτέρως οι πνεύμονες.

Η ρίγανη είναι τονωτική για αυτούς που υποφέρουν από αναιμία λόγω έλλειψης σιδήρου. Ανοίγει την όρεξη.


ΧΡΗΣΗ
Πέρα από την μαγειρική χρήση, που απαντάται ως το βασικό συστατικό της Μεσογειακής κουζίνας, μπορεί να παρασκευαστεί ως έγχυμα. Ρίχνουμε σε 1/4 - 1/2 κουταλάκι του γλυκού ξηρό βότανο σε ένα φλιτζάνι βραστό νερό, το σκεπάζουμε και το αφήνουμε 10-15 λεπτά. Το ρόφημα πίνεται έως 3 φορές την ημέρα.