ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
Η επιστημονική ονομασία του βοτάνου είναι Agrimonia eupatoria (Αγριμόνια η ευπατόρια). Το συναντάμε και με την ονομασία φωνόχορτο, ασπροζάκι, αγριμαία, ασπροξάνη και ανήκει στην οικογένεια της τριαντάφυλλιάς, ροδοειδή (Rosaceae).
Μπορεί να καλλιεργηθεί παντού, αρκεί να είναι μέρος κάπως υγρό και με ήλιο. Η αγριμόνια είναι ένα πολύ καλό βότανο που συναντάμε σε όλα τα κλίματα. Το βρίσκουμε σε όλα τα εδάφη, κυρίως αργιλώδη, σε μεγάλους φράκτες, στις άκρες των δρόμων, σε αναχώματα, σε πολύ λιαζόμενα ξέφωτα δασών και σε αδύνατα λιβάδια. Είναι πολυετές, ποώδες φυτό που φτάνει σε ύψος τα 70 εκατοστά, με δυνατό ρίζωμα. Έχει, στέλεχος όρθιο, τριχωτό, με λίγες διακλαδώσεις. Βασικά φύλλα αντίθετα, διαταγμένα σε ρόδακα. Κατά μήκος του στελέχους, αναπτύσσονται κατά αποστάσεις τα φύλλα που είναι ακακονίστως πτεροειδή. Άνθη μικρά, χρυσοκίτρινα, διατεταγμένα σε επιμήκη βότρυ.
Οι καρποί του είναι τριχωτοί και κολούν στα ρούχα.
Ιστορικά στοιχεία
Από παλιά χρησιμοποιούνταν για την επούλωση πληγών, αλλά και σε ασθένειες των ματιών με βάση τους αρχαίους Έλληνες, του συκωτιού ή και στο δάγκωμα των φιδιών.
Επίσης, σύμφωνα με παλιά έγγραφα, προκαλούσε βαθή ύπνο όταν το έβαζαν κάτω από το μαξιλάρι.
Οι ειδικοί μάλιστα πολλές φορές λένε, ότι οι έρευνες έχουν δείξει ότι είναι ισχυρότερο από την εχινάκεια.
Το αγριμόνιο πήρε το όνομα του - αγριμόνιο - από τις λέξεις ''αγρός'' και ''μένω'', δηλαδή αυτό που μένει στους αγρούς - αγριμόνιο.
Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος και ο Διοσκουρίδης, ανέφεραν το βότανο αυτό που το χρησιμοποιούσαν για τη ωφελιμότητα του ήπατος. Ο Διοσκουρίδης βάπτισε το αγριμόνιο ''ευπατόριο'', για να τιμήσει το βασιλιά του Πόντου Μιθριδάτη τον ευπάτορα επειδή είχε πολλές γνώσεις βοτανοθεραπευτικής.
Η χρήση του στην Αγγλία αναφέρεται από την εποχή των Σαξώνων, για την επούλωση των πληγών. Στον 15ο αιώνα αποτελούσε κύριο συστατικό του ''νερού του αρκεβούζιου'', ενός γιατρικού για πληγές από πυροβόλο όπλο στο πεδίο της μάχης. Η δύναμή του αποδίδεται στην υψηλή περιεκτικότητα του βοτάνου σε πυρίτιο.
Συστατικά-Χαρακτήρας
Η αγριμόνια περιέχει τανίνες, γλυκοσιδικά πικρά στοιχεία, νικοτινικό οξύ, πυριτικό οξύ, σίδηρο, βιταμίνες Β και Κ και αιθέριο έλαιο. Έχει δροσερό, ξηραντικό και έχει πικρή και στυφή γέυση.
ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ
Στη φαρμακοποιία χρησιμοποιούνται και τα φύλλα και τα άνθη.
Αν το βρούμε στο χωράφι χρησιμοποιείστε το αμέσως για πιό καλά αποτελέσματα.
Αν σας τσιμπήσουν έντομα ή ακόμα και φίδι ή σαύρα το αγριμόνιο θα σας βοηθήσει μέχρι να πάτε στον γιατρό. Και αυτό επειδή είναι στηπτικό και βοηθάει στην επούλωση των πληγών.
Ακόμα, αν μπεί ένα αγκάθι στο χέρι μας το αγριμόνιο μπορεί με επάλειψη να το βγάλει και να σταματήσει η φαγούρα ή ο πόνος στο σημείο που μπήκε το αγκάθι.
Μερικά φύλλα αγριμονίου στο μπάνιο μας , ανακουφίζουν ένα πονεμένο και με μεγάλη κούραση κορμί.
Αν θελήσετε να το ξεράνετε να είναι πάντα σε σκιά και να το φυλάτε σε γυάλινο δοχείο που κλείνει αεροστεγώς.
ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΑ
Ρυθμίζει καταπληκτικά το ζάχαρο χωρίς να το ρίχνει στα βάθη και σε υπογλυκαιμίες.
Ανακουφίζει από τον πόνο και ρίχνει τον πυρετό ενώ παρέχει και ανοσοενισχυτικές ιδιότητες.
Χρόνια οι βοτανολόγοι το συστήνουν για την αντιμετώπιση κρυολογημάτων γρίπης και άλλων παθήσεων.
Οι παθήσεις στις οποίες συστήνεται είναι αυτές που προκαλούν πυρετό και πόνους.
Ενισχύει τα λευκά αιμοσφαίρια για να αντιμετωπίσει τα μικρόβια καμία φορά μάλιστα όπως δείχνουν οι μελέτες και προσημειώσαμε καλύτερα και από την εχινάκεια γεγονός που δεν μπορεί κανείς να το περάσει απαρατήρητο.
Θεωρείται επίσης πολύ αποτελεσματικό στους πόνους της περιόδου.
Ανακουφίζει σε βρογχίτιδες ή τραχειίτιδες, καταρροή, ενώ είναι εφιδρωτικό και μαλακώνει τον ξεραμένο λαιμό.
ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ
Σύμφωνα με τον Stephen H. Buhner,συγγραφέα του βιβλίου “Φυτικά Αντιβιοτικά: Φυσικές Εναλλακτικές για την Αντιμετώπιση των Βακτηριδίων που Αντιστέκονται στα Φάρμακα”, “οι συνεχώς αυξανόμενες εκθέσεις των βοτανολόγων αναφέρουν την αποτελεσματικότητα του βοτάνου, ιδίως σε λοιμώξεις που εμμένουν”— οι δε ισχυρές του αντιδιαβητικές ιδιότητες του παρέχουν την ικανότητα να ρυθμίζει καταπληκτικά το ζάχαρο των διαβητικών χωρίς να δημιουργεί υπογλυκαιμίες…
Παρασκευή δοσολογία
1 κουταλάκι του γλυκού σε ένα φλιτζάνι βραστό νερό. Κάθε κουταλάκι βότανο αντιστοιχεί με ένα ποτήρι νερό.
Το αφήνουμε να μουλιάσει 10 λεπτά, το σκεπάζουμε και μετά αφού το σουρώσουμε το πίνουμε.
Ποτέ καυτό αλλά χλιαρό. Μπορούμε να πίνουμε μέχρι και τέσσερα φλυτζάνια την ημέρα.
Προσοχή!
Δεν πρέπει να παίρνετε μεγάλες ποσότητες γιατί μπορεί να προκαλέσει δυσκοιλιότητα.
Οι ιδιότητες που έχει το κάθε βότανο, το καθιστά σύμμαχό μας στην αντιμετώπιση διαφόρων ασθενειών. Όμως η υπερκατανάλωση μπορεί να φέρει ανεπιθύμητα αποτελέσματα.
Γι αυτό τον λόγο θα πρέπει πάντα να ρωτάτε τον γιατρό σας πριν από τη λήψη κάθε βοτάνου.